Aerial viewing of Greece

The sea was sapphire coloured, and the sky
Burned like a heated opal through the air;
We hoisted sail; the wind was blowing fair
For the blue lands that to the eastward lie.

Scenes are from "Visions of Greece"

Executive Producer: Roy Hammond

Producer, Writer, Editor: Sam Toperoff

Producer, Aerial Director: Duby Tall

Wescam Technician and Operator: Grant Bieman

Helicopter Pilot: Stelios Bounas

 Το είδαμε μέσω drflight.blogspot.com

Είναι θέμα καλού γούστου!

      Το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο είναι το βασικό προιόν που παράγει ο τόπος μας, ένα προιόν υψηλής διατροφικής αξίας για το οποίο είμαστε περήφανοι, με υπέροχη γεύση και σπουδαία χαρακτηριστικά ποιότητας. 

         Οι ελαιοπαράγωγοί της περιοχής μας μέσα από τόν Αγροτικό Συνεταιρισμό Βιοκαλλιεργητών Μεσσαράς συνεργάζονται και μοιράζονται την εμπειρία και τις δεξιότητές τους για να παράγουν το πολύτιμο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από τον βιολογικής γεωργίας καρπό της κορωνέικης ελιάς, της πιο σημαντικής, ίσως, ποικιλίας.

Είναι θέμα καλού γούστου!

             Ένα προϊόν για το οποίο είμαστε περήφανοι: ένα τυπικό Κρητικό, εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο, ποικιλίας Κορωνέικη, με υπέροχη γεύση και σπουδαία χαρακτηριστικά ποιότητας. Θεωρούμε ότι το ελαιόλαδο που προέρχεται από την περιοχή εκφράζει μοναδικά αυτόν τον τόπο με το ιδιαίτερο μικροκλίμα: ζεστό και ξηρό τη μέρα και ψυχρό τη νύχτα, οι τέλειες συνθήκες στις οποίες το δέντρο της ελιάς ευδοκιμεί καλύτερα.

Η γεύση

          Το ελαιόλαδο BioliCreta έχει βαθύ χρυσοπράσινο χρώμα, ζωηρό άρωμα με πινελιές φρεσκοκομμένου χόρτου και αγκινάρας και γεύση πιπεράτη, με ελαφρά οξεία επίγευση, αναμενόμενη από ένα φρέσκο ελαιόλαδο.  http://www.lavrys.gr

Αποτελέσματα γευσιγνωσίας βιολογικού ελαιόλαδου

O διαγωνισμός Premio Biol Greece 2009, αποτελεί μέρος του 14ου διαγωνισμού Premio Biol, (τη μεγαλύτερη διεθνή εκδήλωση της βιολογικής ελαιοπαραγωγής), ο οποίος διεξάγεται από το 1996 στη Νότια Ιταλία και στον οποίο διαγωνίζονται πάνω από 300 λάδια από είκοσι χώρες. 

    Στην ελληνική γευσιγνωστική διαδικασία, αξιολογήθηκαν 21 ελαιόλαδα, κυρίως για τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά στοιχεία τους, στη βάση του κανονισμού για τη βιολογική γεωργία 834/2007. Την υψηλότερη βαθμολογία συγκέντρωσαν τρία ελαιόλαδα .
Η επιτροπή αποτελούμενη από τους έμπειρους δοκιμαστές στο λάδι της ελιάς, εκτιμώντας την ποιότητα των λαδιών, τα περισσότερα άριστης ισορροπίας και ποιότητας, το καθένα να εμπεριέχει και να προσφέρει,  στο δοκιμαστή όλα τα διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής, ξεχώρισε είναι τα κάτωθι:
Οι τρεις πρώτοι που ξεχώρισαν :
Επιχείρηση   -  Όνομα προϊόντος – Περιοχή -  Βαθμολογία
1 «ΕΙΡΗΝΗ»  -  ΚΑΛΑΜΠΟΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ  -  Ειρήνη  -  Λέσβος  -  98,50
2 ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΩΝ ΜΕΣΣΑΡΑΣ – Bioli Creta – Ηράκλειο -  82,25
3 “PANPROD” –  ΠΑΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.  – Καλλιστώ -  Μεσσηνία  – 70,67

      

Πηγή: http://www.econews.gr/2009/04/13/contest-biological-oil/

Μόνο ένα λαμπρό μέλλον μπορεί να έχει η Ελλάδα με τέτοια νεολαία.

     Μετά την φυγή της πολιτικής ηγεσίας και την ακύρωση της Στρατιωτικής Παρέλασης η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, το μοναδικό τμήμα με πολεμική σημαία, αρνείται να αποχωρήσει παραμένοντας στο χώρο έναρξης της Παρέλασης. Συγχαρητήρια σε αυτούς που έδειξαν ότι  αυτή η Χώρα μπορεί να περνάει ένα δύσκολο παρόν αλλά σίγουρα μόνο ένα λαμπρό μέλλον μπορεί να έχει με τέτοια νεολαία.

Που να τολμήσουν τα ελληνικά κανάλια να δείξουν αυτό το video. Δείτε το παρακάτω...

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/10/blog-post_3094.html

ΡΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ !!!!! ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ !!!!!!!!

Ελάτε να μάθουμε ιστιοπλοΐα

Μια σύντομη εισαγωγή στην τέχνη του πανιού
Του Μάκη Ματιάτου
Η θάλασσα ανήκει σε όλους μας. Άλλοι τη χαίρονται από την παραλία και άλλοι μέσα σε ένα μικρό η μεγάλο σκάφος αναψυχής. Τα μυστικά της θάλασσας και του σκάφους, ιδιαίτερα του ιστιοφόρου, δεν είναι ευρύτερα γνωστά σε όλους. Αυτά τα μικρά βασικά μυστικά θα προσπαθήσουμε να προβάλλουμε παρακάτω, επιχειρώντας ένα κέντρισμα για όσους ενδιαφέρονται για το σπορ ή καλύτερα την τέχνη.

Πώς λειτουργούν τα πανιά;

Ο αέρας επιταχύνεται περνώντας πάνω από μία καμπύλη επιφάνεια, ενώ διατηρεί την ίδια ταχύτητα όταν περνάει από μία ευθεία. Από την πλευρά της καμπύλης δημιουργείται υποπίεση, ενώ αντίθετα από την ευθεία, πίεση. Η διαφορά πίεσης και υποπίεσης δημιουργεί μία δύναμη, που δίνει κίνηση στο σκάφος μέσω των πανιών. Το πανί του σκάφους (σχ. 1) είναι μία αεροτομή όπως αυτή των φτερών του αεροπλάνου (σχ. 2). Για να το καταλάβουμε καλύτερα και να το δούμε στην πράξη αρκεί να κάνουμε το πείραμα με το κουτάλι στη βρύση του νεροχύτη μας (σχ. 3).

Πώς κάνουμε το σκάφος να κινηθεί;

Αν κάτσουμε μέσα στο σκάφος και αφήσουμε ελεύθερο το πανί να «παίζει», το σκάφος δεν θα κινηθεί (σχ. 4). Αν πάρουμε μέσα λίγο το πανί, ο αέρας θα του δώσει το αεροδυναμικό σχήμα που χρειαζόμαστε για να σχηματιστεί η αεροτομή, που θα του δώσει κίνηση (σχ. 5). Επειδή στο σκάφος δεν έχουμε φρένο, για να το σταματήσουμε, αφήνουμε ελεύθερο το πανί, όπως φαίνεται στο σχήμα 4.

Πόσο παίρνουμε το πανί μέσα για να δώσουμε κίνηση;

Τα πανιά λειτουργούν καλά περίπου στις 45 μοίρες από τον αέρα. Το ιστιοφόρο δεν μπορεί να ταξιδέψει τελείως κόντρα στον αέρα. Όταν ταξιδεύουμε προς τον καιρό (όρτσα), στις 45 μοίρες περίπου, φέρνουμε το πανί αρκετά μέσα, κοντά στο κέντρο του σκάφους (σχ. 7). Όταν ταξιδεύουμε πλάγια, δηλαδή με τον καιρό από την πλευρά (πλαγιοδρομία), ανοίγουμε το πανί ανάλογα, για να βρίσκεται στις 45 μοίρες ως προς την κατεύθυνση του αέρα (σχ. 8). Όταν Θέλουμε να ταξιδέψουμε με τον καιρό μεταξύ πλευράς και πρύμης (λασκάδα, δευτερόπρυμα), ανοίγουμε ακόμα περισσότερο το πανί, έτσι ώστε να σχηματίζει πάντα γωνία 45 μοίρες με τον αέρα (σχ. 9). Όταν θέλουμε να ταξιδέψουμε με τον καιρό από την πρύμη (κατάπρυμα,
καταβέλονα), το πανί δεν λειτουργεί σαν μία αεροτομή, αλλά σαν συλλέκτης του αέρα, που μας σπρώχνει προς την κατεύθυνσή του.

Πώς γίνεται το σκάφος να μην παρασύρεται προς τα πλάγια;

Φυσιολογικά, εφόσον ο αέρας φυσάει από την πλευρά (μπάντα), θα πρέπει να μας παρασύρει προς την κατεύθυνση προς την οποία πνέει (σχ. 10). Όμως αυτό δεν συμβαίνει στην κυριολεξία. Το θέμα είναι αρκετά πολύπλοκο για να εξηγηθεί εύκολα σ? αυτό το σημείο. Θα αρκεσθούμε να πούμε μόνο πως, το τμήμα του σκάφους που βρίσκεται μέσα στο νερό (ύφαλα, καρίνα) προβάλλει κάποια αντίσταση στην προς τα πλάγια κίνηση του σκάφους (σχ. 11). Ας δοκιμάσουμε να σφίξουμε με βρεγμένα χέρια ένα σαπούνι. Οι δύο πλευρικές
δυνάμεις από τις χούφτες μας είναι αντίστοιχα ο αέρας και η αντίσταση (σχ. 12). Το αποτέλεσμα θα είναι το σαπούνι να «εκτοξευτεί» μπροστά…



Το βρήκαμε εδώ: http://www.ortsa.gr

Η Δροσοσταλίδα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ψιχάλα. Μια τόοοσο δα μικρή δροσοσταλίδα. Δεν είχε ηλικία γιατί έτσι κι αλλιώς οι δροσοσταλίδες δεν έχουν ηλικία, είναι αιώνιες!

Σπίτι μου είναι τα συννεφα,τα ποτάμια, οι λίμνες, η θάλασσα, έλεγε και ξανάλεγε με περηφάνια χορεύοντας πάνω σ' ένα μικρό κατάλευκο σύννεφο.

Κάποια μέρα την είδε ένας αετός καθώς περνούσε από κει, να χορεύει χαρούμενη και της χαμογέλασε.

Η δροσοσταλίδα σταμάτησε το χορό της και πλησιάζοντας στην άκρη του σύννεφου τον ρώτησε.

-Μήπως ξέρεις πως με λένε;

-Όχι, απάντησε ο αετός και συνέχισε την πορεία του στον ουρανό.

Μετά από λίγο φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και πήρε το σύννεφο μακριά, στέλνοντας το στη χώρα της Βροχής.

Μόλις έφτασαν εκεί η δροσοσταλίδα είδε τις αδελφές της να αφήνουν τα χέρια τους από το σύννεφο και να πέφτουν με γέλια και φωνές προς τη γη. Μια και δυο έκανε κι αυτή το ίδιο. Άφησε τα χέρια της από το σύννεφο κι άρχισε να πέφτει, να πέφτει, να πέφτει... ώσπου ανταμώθηκε με το ποτάμι.

Σκαρφάλωσε σ’ ένα ξεραμένο φύλλο που ταξίδευε στην επιφάνεια του νερού και άρχισε πάλι να χορεύει...

Ξάφνου σταματάει το χορό της και σοβαρή σοβαρή ρωτάει το ξεραμένο φύλλο.

-Μήπως ξέρεις πως με λένε;

-Όχι, αποκρίθηκε εκείνο τρέχοντας επάνω στο ποτάμι.

Μετά από το μεγάλο ταξίδι της στο ποτάμι, η δροσοσταλίδα έφτασε στη θάλασσα.

Τώρα είχε γαντζωθεί πάνω σ’ ένα άδειο μπουκάλι που επέπλεε πάνω στα κύματα, και χόρευε κι αυτό μαζί της.

-Μήπως ξέρεις πως με λένε; ρώτησε κάποια στιγμή λυπημένη η δροσοσταλίδα.

-Όχι, απαντάει το μπουκάλι, μα σίγουρα θα ξέρει ο αφρός των κυμάτων!

Όταν έφτασαν στην κορυφή ενός τεράστιου κύματος η δροσοσταλίδα λέει με τρεμάμενη φωνή στον αφρό.

-Μου είπε το μπουκάλι ότι εσύ θα ξέρεις το όνομα μου.

-Είναι αλήθεια; Το ξέρεις;

-Όχι, είπε ο αφρός των κυμάτων καθώς άσπριζε ολοένα και πιο πολύ τη θάλασσα....

Κουρασμένη η δροσοσταλίδα από τους χορούς και τα ταξίδια αποκοιμήθηκε επάνω στο μαλακό φελλό του μπουκαλιού...

Το πρωί που ξύπνησε ήταν πάλι στο σπίτι της, στο σύννεφο, (γιατί όταν κοιμούνται οι δροσοσταλίδες και ονειρεύονται, ελαφραίνουν και πετούν προς τον ουρανό).

Τεντώθηκε λοιπόν και όπως το ‘χε συνήθεια έριξε μια μάτια κάτω προς τη γη. Και τι να δει!

Από κάτω ακριβώς βρισκόταν ένας πανέμορφος κήπος, με χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια. Ροζ. κόκκινα, κίτρινα, μωβ...

Η δροσοσταλίδα σάστισε από την ομορφιά του κήπου και αποφάσισε να τον επισκεφτεί. Άφησε λοιπόν τα χέρια της από το σύννεφο και άρχισε να ταξιδεύει προς τον κήπο....

Προσγειώθηκε πάνω σ' ένα καταπράσινο φυλλαράκι γιασεμιού και άρχισε να κυλάει σαν δάκρυ προς την άκρη του.

Το φυλλαράκι ένιωσε την δροσοσταλίδα πάνω του και χάρηκε πολύ.

-Σ’ ευχαριστώ για τη δροσιά που μου έδωσες, είπε, πες μου τι θες να κάνω κι εγώ για σένα;

-Το όνομα μου, είπε. Θάθελα να μάθω το όνομα μου!

-Δυστυχώς δεν το ξέρω, είπε το φυλλαράκι καθώς έβλεπε τη δροσοσταλίδα να πηδά προς τα κάτω...

Για καλή της τύχη η δροσοσταλίδα έπεσε πάνω στην πλάτη μιας πασχαλίτσας.

Και όχι όποιας κι όποιας μα της πιο σοφής του κήπου.

-Τι έχεις και είσαι λυπημένη; ρώτησε η πασχαλίτσα.

-Θέλω να μάθω το όνομα μου είπε η δροσοσταλίδα μελαγχολικά. Αιώνες τώρα χορεύω στα σύννεφα, στα ποτάμια, στις λίμνες, στις θάλασσες...,και όποιον συναντώ τον ρωτώ πως με λένε, μα κανείς δεν ξέρει.

-Μήπως ξέρεις εσύ;

-Όχι είπε η σοφή πασχαλίτσα. Αλλά θα σε πάω σε κάποιον που σίγουρα ξέρει!

Μια και δυο ξεκίνησαν και μετά από λίγο έφτασαν σε ένα σπόρο φραουλιάς που λιαζόταν ξαπλωμένος στο χώμα.

-Η πασχαλίτσα άφησε τη δροσοσταλίδα πάνω στο σπόρο και φεύγοντας είπε:

-Να αυτός ξέρει το όνομα σου.

Έκπληκτη η δροσοσταλίδα ρωτάει το σπόρο της φραουλιάς.

-Αλήθεια; Αλήθεια εσύ ξέρεις το όνομα μου;

-Ναι, απάντησε ο σπόρος, το ξέρω.

-Σε λένε ΖΩΗ και σε περίμενα... της είπε και την αγκάλιασε σφιχτά...

Ζείτε σε ένα τόπο που ο Παράδεισος βρίσκεται χίλια μέτρα απο τα σπίτια σας, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! (Manolis from Germany, 21 years old)

Τελικά η βάρκα με το πανί αναδείχτηκε ιδανικός τρόπος εξερεύνησης των νοτίων παραλίων της Κρήτης. Όμορφα, ήσυχα και οικολογικά ταξιδέψαμε με τον Μάνο από την Γερμανία, από την παραλία στο Καλαμάκι μέχρι τα Μάταλα και την Κοκ. Άμμο.

Η ομορφιά του τόπου αναδεικνύεται μπροστά στα μάτια μας και ο φακός είναι αδύνατο να περιγράψει την ζωντάνια του τοπίου.

 

 

 

Βαρκάδα απο το Καλαμάκι μέχρι τα Καλά Λιμάνια

       Πάντα μου άρεσε η άγρια ομορφιά των νοτίων παραλίων της Κρήτης, βρήκα λοιπόν μια φουσκωτή βάρκα της πρόσθεσα πανί και τιμόνι, και αποτόλμησα τον περίπλου απο την παραλία στο Καλαμάκι μέχρι τα Καλά Λιμάνια.

     Την ιδέα την πείρα απο το ταξίδι του Κώστα με το κανό http://paraglidingcrete.blogspot.com/2011/04/blog-post_26.html θα το έκανα με τα κοπιά αλλά με το πανί θα ήταν πολύ πιο εύκολο. Αφού μελέτησα καλά τον καιρό, πρωί πρωί μπαίνω στην θάλλασα.

    Η πρωινή βορειοανατολική στεριανή αύρα ειναι σύμμαχος και γρήγορα περνάω τον κομμό και τα Μάταλλα.

      Καθώς περνάω και την Κόκκινη άμμο ο αέρας γυρίζει σε καθαρό βοριά, πράγμα που κάνει την πλεύση πιο εύκολη, ανοίγομαι προς το πέλαγος γιατί περιμένω αργότερα δυτικό και δεν θέλω να εγκλωβιστώ πριν το ακρωτήριο στο Κεφάλι.

          Περνάω ανοικτά απο το βαθύ και ο βοριάς δυναμώνει, αλλαγή σχεδίου πλέω ανατολικά για να βγώ κοντά στην στεριά και να περιμένω να κόψει, αν περάσω με αυτόν τον βοριά απο το ακρωτήρι θα με παρασύρει νότια προς την Λυβή, πράγμα όχι καλό, ιδιαίτερα τώρα!

            Μετά απο την συνάντηση με την βάρκα ασφαλείας, για κάθε ενδεχόμενο, συνεχίζω προς το κεφάλι όπου τελικά μειώνεται ο βοριάς, η θέα ειναι μαγευτική!

          Έχω κάνει το μεγαλύτερο και πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής, τώρα θα πρέπει να συνεχίσω με κουπιά και να περιμένω τον δυτικό άνεμο να φυσήσει.

       Ο γκρεμός είναι κάθετος με 400 μέτρα ύψος, εκεί έχουν την φωλιά τους οι σκάρες, δεν χορταίνω να κάθομαι και να τις χαζεύω, να πετάνε, να παίρνουν τα θερμικά ρεύματα να ανεβαίνουν ψηλά και άλλες να γυρίζουν και με εκπληκτική μαστοριά να προσγειώνονται στην είσοδο της φωλιάς τους.

   Έφτασα με τα κουπιά στο Τραχήλι, θημήθικα την επίσκεψη του Κώστα, μεσημεριανή στάση εδώ και μόλις φυσήσει ο δυτικός συνεχίζω.

        Με τον δυτικό να με βοηθάει περνάω την παραλία στο Μάρτσαλο, την μεγάλη σπηλιά και κατευθύνομαι ανατολικά.

            Περνάω απο το Αγιοφάραγκο, τι θεσπέσια ομορφιά! Ευλογημένος τόπος ο τόπος μας.

 

 Τα Καλά Λιμάνια, το ταξίδι τελείωσε, με έντονα συναισθήματα και γεμάτο αναμνήσεις.