Βαρκάδα ενάντια στην κρίση!

              Βαρκάδα ενάντια στην κρίση! Με το πανάκι απο το Καλαμάκι για Αγ. Γαλήνη, Μάταλα και Κόκκινο Πύργο. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα για να χαρούμε την θάλασσα που ειναι δίπλα μας, τις χαρές της και γιατί όχι, τους νόστιμους μεζέδες της, με την βαρκάδα όλο και καμιά συρτή γίνεται!

Ελάτε να μάθουμε ιστιοπλοΐα

Μια σύντομη εισαγωγή στην τέχνη του πανιού
Του Μάκη Ματιάτου
Η θάλασσα ανήκει σε όλους μας. Άλλοι τη χαίρονται από την παραλία και άλλοι μέσα σε ένα μικρό η μεγάλο σκάφος αναψυχής. Τα μυστικά της θάλασσας και του σκάφους, ιδιαίτερα του ιστιοφόρου, δεν είναι ευρύτερα γνωστά σε όλους. Αυτά τα μικρά βασικά μυστικά θα προσπαθήσουμε να προβάλλουμε παρακάτω, επιχειρώντας ένα κέντρισμα για όσους ενδιαφέρονται για το σπορ ή καλύτερα την τέχνη.

Πώς λειτουργούν τα πανιά;

Ο αέρας επιταχύνεται περνώντας πάνω από μία καμπύλη επιφάνεια, ενώ διατηρεί την ίδια ταχύτητα όταν περνάει από μία ευθεία. Από την πλευρά της καμπύλης δημιουργείται υποπίεση, ενώ αντίθετα από την ευθεία, πίεση. Η διαφορά πίεσης και υποπίεσης δημιουργεί μία δύναμη, που δίνει κίνηση στο σκάφος μέσω των πανιών. Το πανί του σκάφους (σχ. 1) είναι μία αεροτομή όπως αυτή των φτερών του αεροπλάνου (σχ. 2). Για να το καταλάβουμε καλύτερα και να το δούμε στην πράξη αρκεί να κάνουμε το πείραμα με το κουτάλι στη βρύση του νεροχύτη μας (σχ. 3).

Πώς κάνουμε το σκάφος να κινηθεί;

Αν κάτσουμε μέσα στο σκάφος και αφήσουμε ελεύθερο το πανί να «παίζει», το σκάφος δεν θα κινηθεί (σχ. 4). Αν πάρουμε μέσα λίγο το πανί, ο αέρας θα του δώσει το αεροδυναμικό σχήμα που χρειαζόμαστε για να σχηματιστεί η αεροτομή, που θα του δώσει κίνηση (σχ. 5). Επειδή στο σκάφος δεν έχουμε φρένο, για να το σταματήσουμε, αφήνουμε ελεύθερο το πανί, όπως φαίνεται στο σχήμα 4.

Πόσο παίρνουμε το πανί μέσα για να δώσουμε κίνηση;

Τα πανιά λειτουργούν καλά περίπου στις 45 μοίρες από τον αέρα. Το ιστιοφόρο δεν μπορεί να ταξιδέψει τελείως κόντρα στον αέρα. Όταν ταξιδεύουμε προς τον καιρό (όρτσα), στις 45 μοίρες περίπου, φέρνουμε το πανί αρκετά μέσα, κοντά στο κέντρο του σκάφους (σχ. 7). Όταν ταξιδεύουμε πλάγια, δηλαδή με τον καιρό από την πλευρά (πλαγιοδρομία), ανοίγουμε το πανί ανάλογα, για να βρίσκεται στις 45 μοίρες ως προς την κατεύθυνση του αέρα (σχ. 8). Όταν Θέλουμε να ταξιδέψουμε με τον καιρό μεταξύ πλευράς και πρύμης (λασκάδα, δευτερόπρυμα), ανοίγουμε ακόμα περισσότερο το πανί, έτσι ώστε να σχηματίζει πάντα γωνία 45 μοίρες με τον αέρα (σχ. 9). Όταν θέλουμε να ταξιδέψουμε με τον καιρό από την πρύμη (κατάπρυμα,
καταβέλονα), το πανί δεν λειτουργεί σαν μία αεροτομή, αλλά σαν συλλέκτης του αέρα, που μας σπρώχνει προς την κατεύθυνσή του.

Πώς γίνεται το σκάφος να μην παρασύρεται προς τα πλάγια;

Φυσιολογικά, εφόσον ο αέρας φυσάει από την πλευρά (μπάντα), θα πρέπει να μας παρασύρει προς την κατεύθυνση προς την οποία πνέει (σχ. 10). Όμως αυτό δεν συμβαίνει στην κυριολεξία. Το θέμα είναι αρκετά πολύπλοκο για να εξηγηθεί εύκολα σ? αυτό το σημείο. Θα αρκεσθούμε να πούμε μόνο πως, το τμήμα του σκάφους που βρίσκεται μέσα στο νερό (ύφαλα, καρίνα) προβάλλει κάποια αντίσταση στην προς τα πλάγια κίνηση του σκάφους (σχ. 11). Ας δοκιμάσουμε να σφίξουμε με βρεγμένα χέρια ένα σαπούνι. Οι δύο πλευρικές
δυνάμεις από τις χούφτες μας είναι αντίστοιχα ο αέρας και η αντίσταση (σχ. 12). Το αποτέλεσμα θα είναι το σαπούνι να «εκτοξευτεί» μπροστά…



Το βρήκαμε εδώ: http://www.ortsa.gr

Ζείτε σε ένα τόπο που ο Παράδεισος βρίσκεται χίλια μέτρα απο τα σπίτια σας, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! (Manolis from Germany, 21 years old)

Τελικά η βάρκα με το πανί αναδείχτηκε ιδανικός τρόπος εξερεύνησης των νοτίων παραλίων της Κρήτης. Όμορφα, ήσυχα και οικολογικά ταξιδέψαμε με τον Μάνο από την Γερμανία, από την παραλία στο Καλαμάκι μέχρι τα Μάταλα και την Κοκ. Άμμο.

Η ομορφιά του τόπου αναδεικνύεται μπροστά στα μάτια μας και ο φακός είναι αδύνατο να περιγράψει την ζωντάνια του τοπίου.

 

 

 

Βαρκάδα απο το Καλαμάκι μέχρι τα Καλά Λιμάνια

       Πάντα μου άρεσε η άγρια ομορφιά των νοτίων παραλίων της Κρήτης, βρήκα λοιπόν μια φουσκωτή βάρκα της πρόσθεσα πανί και τιμόνι, και αποτόλμησα τον περίπλου απο την παραλία στο Καλαμάκι μέχρι τα Καλά Λιμάνια.

     Την ιδέα την πείρα απο το ταξίδι του Κώστα με το κανό http://paraglidingcrete.blogspot.com/2011/04/blog-post_26.html θα το έκανα με τα κοπιά αλλά με το πανί θα ήταν πολύ πιο εύκολο. Αφού μελέτησα καλά τον καιρό, πρωί πρωί μπαίνω στην θάλλασα.

    Η πρωινή βορειοανατολική στεριανή αύρα ειναι σύμμαχος και γρήγορα περνάω τον κομμό και τα Μάταλλα.

      Καθώς περνάω και την Κόκκινη άμμο ο αέρας γυρίζει σε καθαρό βοριά, πράγμα που κάνει την πλεύση πιο εύκολη, ανοίγομαι προς το πέλαγος γιατί περιμένω αργότερα δυτικό και δεν θέλω να εγκλωβιστώ πριν το ακρωτήριο στο Κεφάλι.

          Περνάω ανοικτά απο το βαθύ και ο βοριάς δυναμώνει, αλλαγή σχεδίου πλέω ανατολικά για να βγώ κοντά στην στεριά και να περιμένω να κόψει, αν περάσω με αυτόν τον βοριά απο το ακρωτήρι θα με παρασύρει νότια προς την Λυβή, πράγμα όχι καλό, ιδιαίτερα τώρα!

            Μετά απο την συνάντηση με την βάρκα ασφαλείας, για κάθε ενδεχόμενο, συνεχίζω προς το κεφάλι όπου τελικά μειώνεται ο βοριάς, η θέα ειναι μαγευτική!

          Έχω κάνει το μεγαλύτερο και πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής, τώρα θα πρέπει να συνεχίσω με κουπιά και να περιμένω τον δυτικό άνεμο να φυσήσει.

       Ο γκρεμός είναι κάθετος με 400 μέτρα ύψος, εκεί έχουν την φωλιά τους οι σκάρες, δεν χορταίνω να κάθομαι και να τις χαζεύω, να πετάνε, να παίρνουν τα θερμικά ρεύματα να ανεβαίνουν ψηλά και άλλες να γυρίζουν και με εκπληκτική μαστοριά να προσγειώνονται στην είσοδο της φωλιάς τους.

   Έφτασα με τα κουπιά στο Τραχήλι, θημήθικα την επίσκεψη του Κώστα, μεσημεριανή στάση εδώ και μόλις φυσήσει ο δυτικός συνεχίζω.

        Με τον δυτικό να με βοηθάει περνάω την παραλία στο Μάρτσαλο, την μεγάλη σπηλιά και κατευθύνομαι ανατολικά.

            Περνάω απο το Αγιοφάραγκο, τι θεσπέσια ομορφιά! Ευλογημένος τόπος ο τόπος μας.

 

 Τα Καλά Λιμάνια, το ταξίδι τελείωσε, με έντονα συναισθήματα και γεμάτο αναμνήσεις.